De nieuwste stoffering op Groensland in Rouveen bestaat onder andere uit een leemlaag die zo oud is als de mensheid; asfalt. (Asfalt – door langzame oxidatie van aardolie ontstaat een mineraal hars – werd  vooral bijeengeraapt op en bij grotere wateroppervlaktes  waar het als vloeibare hars boven was komen drijven. Het meer bij de Dode Zee, heeft lang bekend gestaan als het ‘Asfaltische Meer’.)

Een asfaltarbeider rijdt met een robot over het tracé om metingen te verrichten. De oude klinkers die onder het laatste wegdek lagen zijn verkocht en met andere materialen is de ondergrond verhard.

In de vorige eeuw kon je prima met een oude raceauto met een gangetje van 80 op de zandweg (Koezenkooiweg) Groensland oversteken waarbij het kon verkeren dat er 4 wielen gelijktijdig het contact met het aardoppervlak verloren en dat een bijzonder gevoel in de maag gaf. Hoe harder je ging hoe langer je bleef zweven.  Maar dat was vroeger…