Herfstgedicht door Aad van der Klaauw

Boom
Op het nog steeds groene gras
glijdt het zachte lieve licht 
langs mijn dromende ogen. 
De dagen slinken, 
lijken zich te verbergen 
achterin het oude jaar. 
Een boom heeft lief haar bladeren om haar voeten gespreid. 
Ik koester de schoonheid
die zij langzaam afstaat. 
Verlegen bewonder ik haar kleurenpracht. 
Ik weet ook wel dat schoonheid wegglijdt. 
Jong ook oud wordt. 
Niet elke boom zo mooi kan zijn. 

Aad van der Klaauw