Gedichten

Even anders

door Aad van der Klaauw

We gaan het even anders doen.
We sluiten ramen en deuren en
openen andere deuren of doeken.
Er waait een laat naar waaien wind,
aan een nieuwe horizon.

Vuur

Op deze dag
Waaide er een andere wind
door Jeruzalem.
Vuurtongen vlamden op hoofden
van Zijn volgers.
Ze maakten hun tongen los.
Goed was hun verhaal,
te volgen in elke taal.
Woorden lonkten naar een hemel op aarde.
Woorden verraste mensen
Een nieuwe toekomst
Een nieuw verhaal.
De christelijke kerk was geboren.

Aad van der Klaauw

Zonder en met Jezus

Op de Olijfberg,
in Bethanië vlakbij Jeruzalem,
verliet hij de aarde.
...

Voor ons

Dit is liefde.
Een moeder zag haar geliefde zoon sterven.
Op een heuvel die de Schedel wordt genoemd.
Zij moest Hem laten gaan.
Voor ons.

Vastgespijkerd
Omhooggehesen.
Onschuldig hangend tussen misdadigers.
Zes zware uren zwetend aan een kruis.

Hij sprak Zijn woorden.
Soldaten dobbelden om zijn kleding.
Het volk keek en
Het werd donker In het hele land
toen Hij stierf.

Midden op de dag
Ging het licht uit
Drie uur lang.
Huilend gingen de mensen naar huis.

Zo lang geleden.
Armen wijd gespreid
Boven ons
Zijn boodschap wijd verspreid.
Voor ons.
Deze liefde houdt niet op.

Aad van der Klaauw

De stal

Ook toen
waren er
machtige heersers,
donkere dagen,
armoede en pijn.
Verreisde ouders legden hun
eerste kind in een voerbak.
Bestemd voor de dieren,
en wikkelden het in doeken.
Ze sliepen in een simpele stal.
Er was geen plaats voor hen.
Dieren stonden er bij.
Eenvoudige herders kwamen langs en waren verbaasd.
Dankten God.
Later kwamen astrologen van ver.
Zij zagen iets in de sterren en brachten geschenken.

De wereld draait door.
En wij?
Staan wij er bij?
Kijken wij er naar?

Aad van der Klaauw

Zij spelen er mee

Bedeesde bomen dommelen weg
tussen lage lange lichtstralen in
een goudkleurig landschap.
Blozende bladeren zijn geen groentje meer.
Ik zou ze wel willen bewaren
Maar dat gaat niet.
De tijd dwarrelt.
Het is weer te snel gegaan.

Bladeren moeten sterven.
De grond heeft honger.
Zelfs de wind helpt mee.
En de wolken huilen.
Kom een beetje dichterbij en kijk naar de
kinderen.
Ze verzamelen de gouden schatten.
Bladeren moeten sterven,
want de grond moet worden gevoed.
Zij spelen er mee.

Aad van der Klaauw

Meedogenloos martelt de zomerzon
het droge land.
Maar :
Kinderen smikkelen ijsjes,
plonsen in koele zwembaden.
Blote huiden overspoelen de stranden
De zee spiegelt de zon zo mooi.
Maisplanten staan te schreeuwen om water
Gras verschiet verschrikt van kleur.
Airco’s loeien.
Mensen zuchten.

Gods adem

In Jeruzalem, vergaderd op de vijftigste dag na Pasen,
hoorden twaalf discipelen een geluid uit de hemel.
Als door een windvlaag verspreiden
vuurtongen zich, wakkerden aan en
werden tongen van taal.
Stroom van leven,
woorden voor iedereen.

Bericht op NPO radio:

Vorige week waren we met Domweg Gelukkig in de Taalstaat bij de Sloterplas, in Amsterdam. Vandaag weer een ander gedicht, van een luisteraar die geïnspireerd is geraakt door een plaats en die inspiratie poëtisch verwoordt in een gedicht. Aad van der Klaauw, zestig jaar, uit Staphorst, schreef over het Pelserbrugje in Zwolle.

Kijk hier het fragment met Aad van der Klaauw aan tafel...

Bron: NPO radio 1 KRO/NCRV

De zon kwam op, gedicht door Aad

De sabbat was voorbij,
de zon kwam op.
Het was vroeg in de morgen.
Het graf in de stille hof was verlaten,
vrouwen raakten van streek,
toen zij voor het eerst zagen.
Niemand had Hem zien opstaan,
maar de afsluitsteen was weg.
Niemand had erop gerekend.
Een nieuw begin bleek mogelijk.
De doeken waren opgerold.

Hij

Hij stierf, niet als koning,
maar als een martelaar.

Betrokken, tolerant, vergevend,
gaf Hij hoop aan de wereld.
Waarheid was zijn wapen.
Zwijgend sprak Hij
tot zijn rechters.

De mens geworden zoon, onschuldig,
werd verraden, geslagen, vernederd.
Hij stierf voor ons aan een ruwhouten kruis.
Zijn moeder stond rouwend aan Zijn voeten.
Twee misdadigers hingen om Hem heen.

Het werd donker op Golgotha,
drie uur lang.
Op die kale heuvel, buiten de muren van Jeruzalem.
Deze plaats van schedels werd een hoogtepunt van Liefde.
Hij kwam om, gaf Zijn leven voor ons.
Spijkers in handen zekerden armen, aan een dwarsbalk, wijd gespreid, zegenend,
boven bedroefde hoofden.
Een rechtopstaande paal, verankerd in aarde wees omhoog.

Nieuw leven, eeuwig leven,
was zijn Goddelijk geschenk
Voor wie maar wil.

Door Aad van der Klaauw

Een nieuwe kans
Het doek is gevallen dus,
draaien wij de deur nog eens om.
Voor de zoveelste keer,
zetten wij door.
Het zal waaien, misschien hozen,
maar ook droog of zonnig zijn,
zo nu en dan.
Ach het jaar is zo weer vol.

Aad van der Klaauw

Kom en zie

Kom en zie wat God heeft gedaan.
Het licht in de wereld
werd aan ons gegeven.
De Redder van de mensen.
Geboren om te lijden,
Dit eerste kind.
Geboren om zijn volk te redden van de zonden.
Geboren om de dood te overwinnen.
Geboren om voor eeuwig te regeren.
Het verhaal van onvoorstelbare liefde.
Zoon van God en zoon van de mensen.
Een mosterdzaadje,
Een nieuw begin.

Door Aad van der Klaauw

Herfst

Het is niet anders
Elke ochtend is de dag wéér korter
Regen huilt met de winden mee
Flarden mist strijken neer op de velden
Straks komt de winter
Tot ziens mooie zomer

Door Aad van der Klaauw

Huttendorp

Het hoeft niet precies waterpas
Een of meer naadjes?
Geen probleem.
De bouwvakkers zijn nog jong en onervaren.
Maar hun passie is groot
Ze leveren goed werk
In dit tijdelijke dorp
Waar de burgemeester piepjong is.
Honderden hamer “bespelers” voeren urenlang, belangeloos, een “kakofonie” symfonie uit.
Het is per slot van rekening voor een goed doel.
Na het zagen, meten, timmeren, samen werken
Gaan de bouwvakkers tevreden naar huis, met of zonder hut.
School wacht weer

Aad van der Klaauw


Archieffoto Huttendorp 2016

Vakantie

Het was is even stil in de straat
Veel deuren zijn gesloten
De koelkastdeur staat echter open
Mensen gaan op reis

De Diek

Op veelkleurige monumenten
Vastgeregen aan slingerend lint
Raam raam deur raam
Trekken scherende lijnen
Langs hoger gelegen land
Deze hoofdslagader van Staphorst
Klopt in alle harten van dit dorp

Hier gebeurt het
De stoep wordt schoon geboend
De ramen gepoetst
Het nieuws gedeeld
De vensters, ogen van de gemeenschap
Gluren door de dag
Ze kleuren groen
Ze kleuren blauw
Ze zingen
Staphorst, Staphorst


Door Aad van der Klaauw

Ode aan moeder de vrouw

De huizen staan open
De kamers zijn warm
Het zijn de moeders van Nederland
Die op de drempels staan
Als kapiteins op hun schepen
Met open armen bij de deur
Er is niemand die ons zo goed kent
Als zij
De moeders van Nederland

Voorjaar

Er worden al weer kleuren geboren
De zon broedt knoppen uit
Struiken blozen in de mooiste kleuren
Jassen worden dunner
Maar bomen dijen uit

Een mooie gloed schijnt over
Gratis schoonheid
Genieten, ruiken, kijken, dankbaar zijn.
Het kost je helemaal niets

Gedicht door Aad van der Klaauw

Wat is ze mooi, wit, blank, nieuw
Deze bladzijde, al weer omgeslagen
Door een Grote Hand,
Wil beschreven worden
De zandloper korrelt de tijd
En trekt sporen in de wensen
Van de mensen
Jij en ik dus wij.

Wij moeten weer gaan schrijven
Het blad moet vol
Laat het goed zijn
Dus niet krassen
Dat staat niet mooi.
Alleen samen maken wij een mooi jaar.

Kerstmis

Liefde zette de grootste ster in vlam.
Licht bestraalde Davids dorp in de nacht.
Gods vleesgeworden woord,
ontdaan van pracht,
werd geboren, onschuldig als een lam.

Maar de lang voorspelde vorstenzoon kwam,
stil en eenzaam, als een dief in de nacht.
Slechts wat herders hielden buiten de wacht.
Het leek alsof God de mensen niet serieus nam.

Een loot uit dorre aarde aan de stam,
van Gods levensboom, ontsprong zonder macht.
De maagd Maria had Gods redding zacht,
in een kribbe gelegd, het stro was klam.

Dit lam zou sterven net zo als het kwam.
Stil en eenzaam zonder glorie en pracht,
slechts wat vissers hielden buiten de wacht.
Zo is de God die ons serieus nam.

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw.
Foto: Kerststal Rouveen 2016 / Klaas Wobben

Zie de bomen

Zie ze staan met gouden kronen
Te pronken in het wankele licht
Deze vrienden van vogels en insecten

Hun tenen als tentakels stevig in de aarde
De vele armen wijzen naar de lucht
Uit dankbaarheid schenken ze zuurstof
Voor wie maar wil en
Doneren boeken na hun dood

Kom langs bij deze tijdelijke modeshow
Van levende standbeelden
Die stokstijf stilstaan bij de tijd
Zie ze meegaan in de stroom der seizoenen
Bezichtigen is gratis maar het is niet overdekt

Uit Borne doet poëzie

Moederdag

Dag Moeder

Dit is een dag voor woorden, want

je hield me
Je baarde mij en je zorgde
je bracht me waar ik nu ben
Zonder jou was ik niet ik

Mijn eerste stappen waren voor jou
Maar ik liep door
Met jou
Zonder jou
Moeder van mijn taal
deze woorden zijn voor jou

Moeder dag


Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.

Nieuw jaar

Met lege handen in de zakken
zet ik mijn voeten aarzelend neer
ik wandel in een gebroken winter,
liggend tussen twee jaren in
de een oneven
de ander even
en zeker niet hetzelfde
het zullen nooit tweelingen worden.

Het voorjaar lijkt zo ver
de dagen zo zwak
ik durf ze niet te pakken
al zijn mijn handen nog zo leeg
en de nachten zo lang en zwaar
ik zie wel hoe ik de dagen vul
een voor een
even en
oneven

langzaamaan durf ik toch
en zet mijn stappen
winter wordt voorjaar
wordt zomer wordt herfst
de dagen zullen langer worden,
het jaar vol
ik ga ze vullen,
maar niet alleen

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.

Kerstmis

Liefde zette de grootste ster in vlam.
Licht bestraalde Davids dorp in de nacht.
Gods vleesgeworden woord,
ontdaan van pracht,
werd geboren, onschuldig als een lam.

Maar de lang voorspelde vorstenzoon kwam,
stil en eenzaam, als een dief in de nacht.
Slechts wat herders hielden buiten de wacht.
Het leek alsof God de mensen niet serieus nam.

Een loot uit dorre aarde aan de stam,
van Gods levensboom, ontsprong zonder macht.
De maagd Maria had Gods redding zacht,
in een kribbe gelegd, het stro was klam.

Dit lam zou sterven net zo als het kwam.
Stil en eenzaam zonder glorie en pracht,
slechts wat vissers hielden buiten de wacht.
Zo is de God die ons serieus nam.

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.

Zo Mooi

Zo mooi
Een baby
Arm
Klein
Teer
op stro
in een stal
Tijdelijk van deze wereld
Elk jaar weer

In donkere doorzichtige dagen
Zie je pas hoe mooi
zwak licht is
Als je eenzaam bent
is een arm
Om je heen
zo mooi

Sferen logeren
In bomen en tuinen
In huizen en winkels
Geuren kleuren
Een maand lang

Het zou iedere dag
lichter moeten zijn
Veel lichter
Dichter bij

In de zomer
duurt geen dag te lang
Jij en ik
Laten we kijken!
Het is de hoogste tijd.
Het is nog niet te laat
Het hart in het midden
Overal warmte
Overal licht

Zo mooi
Zou het moeten
zijn

Najaar

Het weer wordt steeds beter binnen.
De zon verdwijnt wel steeds meer en
bomen worden steeds kaler,

maar aan hun voeten groeit
een steeds grotere rijkdom
van rottende bladeren
die straks de bodem gaan verwennen.

De grond die nu steeds kouder en harder wordt,
maakt dat ik mij nu koester binnen,
maar droom van een nieuw jaar
en een nieuwe zomer buiten.

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.

Veel jeugd in Staphorst vermaakt zich tijdens de herfstvakantie heerlijk in de buitenlucht. Op veel plaatsen zie je ze met emmers, skelters of dozen in de weer. Eikels zoeken hebben ze op het programma staan. Lekker buiten en het levert nog wat op ook. Aan de Hoogeweg troffen we een aantal zoekers aan.

Regenland

Ach, de regen spoelt de zomer weg
Boeren en buitenlui hebben pech
want hemelvocht heeft de overhand
Nederland heet voortaan regenland

Kou en vocht slaan koel en botweg
voor een moppervolkje hun beleg
Ze schuiven de zon maar aan de kant
Zij verdrinkt in een vol welstandsland

Maar als ik nu de zon eens op dreg
en haar op de hoogste toren leg
Nee, de wind waait haar vast aan de kant
Nederland is ook een beetje windland

Wij krijgen de grauwe stromen weg
als wij met elkaar in overleg
vechten tegen de traan op de rand
van de emmer in ons mooie land.

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.

Meisje bij de bushalte

Daar sta je dan alleen,
te wachten tot hij komt.
De bus die je opslokt
en je brengt naar hem.
Je oren zijn bedekt met muziek.
Je ogen staren naar de deur,
die je nu nog niet ziet,
maar wel open staat.
Nu sta je stil en wacht.

Uit het boek 'Neem mij mee' door Aad van der Klaauw. Klik hier voor alles over dit boek van Aad van der Klaauw.